Strona:PL Józef Ignacy Kraszewski-Bracia zmartwychwstańcy tom 3 146.jpeg

odziawszy się prędko pobiegł z postanowieniem mocném korzystania z wypadku.
 Gdy podjąwszy zasłonę we drzwiach stanął przed Bolesławem, znalazł go z gniewem i niecierpliwością na twarzy wyrytą. Zmierzył go okiem król.
 — Słuchaj — rzekł wprost i nie tłumacząc mu się wcale — wyznaczyłem cię, abyś jechał w poselstwo i przywiózł mi markgrafównę Odę... Biorę ją za żonę. Dam rozkazy, aby ci poczet i podarki ze skarbcu wydzielono. Jedź jak syn królewski i ojcowskiego mienia nie żałuj... Nie wracaj bez dziewki... chcę ją mieć... Rozumiesz?..
 Bezprymowi twarz się rozjaśniła.
 — Co rozkazujesz, spełnię — odezwał się — kiedy mam ruszyć w drogę?
 — Jutro — rzekł król. — Jedź spiesznie, wracaj prędko... Zapomnij, żeś był u mnie w niełasce, zyskasz tém serce moje.
 — Miłościwy królu i ojcze — rzekł Bezprym żywo i wesoło — zrobię jako potrafię najlepiéj... Przywiozę markgrafównę...
 — Wybieraj się w drogę! — przerwał Bolesław — w drogę!..
 Wskazał mu drzwi i Bezprym uradowany wyszedł.
 Od pierwszéj rozmowy z ks. Petrkiem widywali się i naradzali często; zrozumiał Bezprym, że poselstwo to dawało mu najlepszą zręczność