Strona:PL Henryk Sienkiewicz-Krzyżacy 0720.jpeg

 — Chciałbym też wam sprawę zdać z tego, cośmy w Szczytnie słyszeli, bo siła jest nowin, i ważnych.
 — A o Zbyszku są?
 — Nie, jeno są szczytnieńskie — wiecie......
 — Rozumiem! Konie niech pacholik rozkulbaczy, a wy pójdźcie za mną.
 I dawszy rozkaz pacholikowi, poprowadziła Czecha z sobą na górę.
 — Czemu to nas Maćko opuścił? Dla czego mamy w Spychowie ostawać i dla czegoście wy wrócili? — zapytała jednym tchem.
 — Ja wróciłem — odrzekł Hlawa — bo mi rycerz Maćko kazali. Chciało mi się na wojnę, ale rozkaz, to rozkaz. Powiedzieli mi rycerz Maćko tak: „Wrócisz, będziesz panny zgorzelickiej pilnował i odemnie na nowiny czekał. Być może (powiada), że ci przyjdzie ją do Zgorzelic odprowadzić, bo jużci sama nie wróci.
 — Na miły Bóg! Cóż się stało? Znalazła się córka Jurandowa? Zali Maćko nie do Zbyszka, tylko po Zbyszka pojechał. Widziałeś ją? Gadałeś z nią? Czemużeś jej nie przywiózł i gdzie ona teraz?
 Usłyszawszy ten nawał pytań, skłonił się do kolan dziewczyny i rzekł:
 — Niechże to nie będzie gniewno waszej miłości, iże na wszystko razem nie odpowiem, bo nie sposób; jeno będę kolejno na jedno po drugiem odpowiadał, jeśli przeszkody nie znajdę.
 — Dobrze! Znalazła się, czy nie?