Ta strona została uwierzytelniona.
drogich futer, żupany odświętne, pasy i czapraki.
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/7/79/PL_Gloger-Encyklopedja_staropolska_ilustrowana_T.4_513a.jpg/350px-PL_Gloger-Encyklopedja_staropolska_ilustrowana_T.4_513a.jpg)
Dekret dany w r. 1478 przez Jana Rzeszowskiego, biskupa krak. i Jakóba z Dębna, kasztelana krakowsk., Janowi Glogerowi, aurifabrowi (jubilerowi) krakowskiemu, na mistrzostwo w sztuce złotniczej.
Złotolej, po łacinie aurifaber — złotnik, złotarz, mistrz złotniczy, po dzisiejszemu jubiler.
Złotolity – ze złota ulany, złoty, ze złotogłowu. W. Potocki mówi w Argenidzie:
„Każe robić nad morzem namiot złotolity”.
Złoty, florenus, oznaczał pierwotnie monetę złotą. Złoty węgierski (dukat) zwał się florenus hungaricalis. Za Kazimierza Wielkiego wartość dukata czyli złotego równała się 14-tu szerokim groszom srebrnym. Odtąd wszakże wartość grosza ciągle spadała, tak że gdy grosz stał się w XVIII w. za Augusta III monetą miedzia-