Strona:PL Eliza Orzeszkowa-Z różnych sfer t.5 289.jpeg

—   281   —

 — Są ludzie, którym okoliczności tak się złożyły...
 — Chyba głupi! — rzuciła krótko, i wstała z szezląga.
 — Człowiek, mój drogi, na to jest stworzony, aby być szczęśliwym... czy nie czytałeś, co o tém napisał...
 Tu zacytowała nazwisko jednego z najgłośniejszych myślicieli, i tytuł jednego z najpoważniejszych i najtrudniejszych do zgłębienia dzieł spółczesnych.
 — Jakto? ty czytujesz takie rzeczy? — z uradowaniem zawołał Mirewicz.
 — Jeszcze-by nie! ja tylko tém żyję...
 — Co za szczęście! i ja tyle tylko mam zadowolenia, ile go znajdę w takich książkach... Ale wyobraź sobie, że tutaj o niczém podobném z nikim nigdy pomówić nawet nie mogę...
 — To pocóż tu mieszkasz?
 — Muszę.
 Zaśmiała się.
 — Ja tego słowa nie rozumiem.
 Gdy tak rozmawiali, coraz większą przyjemność w rozmowie swéj znajdując, w ciemnościach, zalegających pokój bawialny, dwa głosy szeptały także:
 — Proszę pani, samowar ostygnie...
 — Idź-że ztąd, Kasiu... cicho bądź...
 — Sztukamięsa ostygła już zupełnie...