Strona:PL Eliza Orzeszkowa-Z różnych sfer t.3,4 023.jpeg

szał Władek — a jak trzeźwa, to całuje, piosenek uczy i bajki gada... mnie nigdy nikt dobrego słowa nie powié... Aj nędza!.. Ot tak czasem człowiek ze zgryzoty rzucił-by się w tę sadzawkę...
 — Aj, aj! — przeraźliwie krzyknęła Marcysia.
 Władek spójrzał na nią ze zdziwieniem.
 — Czego wrzeszczysz? — zapytał.
 — Tak przelękłam się! — skarżyła się dziewczynka — żebyś ty rzucił się w sadzawkę, tobyś utonął i umarł.
 — No, a jakbym umarł, to i co?
 Marcysia przerażonemi oczyma wpatrzyła się w niego.
 — To... to... toby ciebie nie było... — odpowiedziała cicho.
 — Nie było mnie, był świat, nie będzie mnie, będzie świat — przypatrując się bosym nogom swym, sentencjonalnym tonem odparł chłopiec, ale spójrzał potém na Marcysię i zawołał:
 — No i czegóż tak oczy wytrzeszczyłaś... ot i beczéć już zaczynasz... no, no — mówił daléj — nie lękaj się tak, nie utopię się... bogatym kiedyś będę i ożenię się z tobą... Będziem sobie jedli, pili, na spacer pod rękę chodzili i... ja ciebie nigdy nie opuszczę... aż do śmierci... tak mi Panie Boże dopomóż...
 Łagodnym ruchem powiódł dłonią po ognistych jéj włosach, a potém wyciągnął się leniwie, obie ręce za głowę założył, i twarzą zwrócony ku obłokom,