Strona:PL Eliza Orzeszkowa-Z różnych sfer t.3,4 020.jpeg

 — Ot i dobrze! — zaczął Władek — staréj w domu niéma, to i nic wiedziéć nie będzie o naszych dzisiejszych gościach... gdyby wiedziała, toby mnie, jak zawsze, męczyła: „a gdzie pieniądze, coś wziął za gołębie?” I oddać-bym musiał choć połowę... A tak, jutro sprzedam i nic nie oddam!...
 — A co ty z temi pieniędzmi zrobisz? — zapytała Marcysia.
 — Ot co? najem się i piwka sobie wypiję... takim zawsze głodny, że aż strach... Stara dziś kiełbasę jadła i piwo piła, a ja tylko, patrząc, ślinkę łykałem... taka już ona... mnie kawałek suchego chleba da i krupniku czarnego odrobinę, a sama i ze znajomymi swymi hula sobie!
 — Aj, zapomniałam! — zawołała nagle Marcysia.
 — Czegoś zapomniała?..
 Zamiast odpowiedzi, dziewczynka wyjęła z za koszuli dwa duże obwarzanki i, śmiejąc się na głos cały, pokazała je chłopcu.
 Wyciągnął po nie rękę.
 — Daj! — zawołał.
 — Czekaj! dam sama! ot masz!
 I oddała mu jeden z obwarzanków, a drugi chciwie do ust własnych poniosła.
 — Jezu! Marya! dobrze, że nie zgubiłam! — zawołała po chwili.
 — Aha! — odpowiedział Władek — mogłaś zgubić! leciałaś, jak waryatka!