Strona:PL Eliza Orzeszkowa-Z różnych sfer t.1,2 308.jpeg

on się teraz znajduje? Słyszałem kiedyś, te zamieszkał u pana...
 — No, to go pan masz we własnéj osobie, — zaśmiał się mój towarzysz, i ręką wskazał mi człowieka, który, stojąc w cieniu owocowego drzewa, nadzwyczaj starannie i z wielkim trudem, szeroko wyrosłe i w dół opadające gałęzie grubemi i ciężkiemi drągami podpierał. Od piérwszego rzutu oka poznałem dawnego znajomego i zbliżyłem się do niego szybko.
 — Jak się pan masz, panie Żmindo! — rzekłem, podając mu rękę.
 Podniósł głowę i wpatrzył się we mnie oczyma, które bardziéj jeszcze mgliste i nieruchome były, niż dawniéj.
 — Przepraszam, — wymówił z cicha, uchylając czapki, — nie wiem, czy mam honor...
 Powiedziałem mu nazwisko moje. Twarz jego, blada i nabrzękła, ujęta w ramę wązkiego, mocno siwiejącego zarostu, rozjaśniła się radością.
 — Pan Gucio! — zawołał, — przepraszam! pan August Rolicki!
 Rękę swą dużą, grubą, zczerniałą od skwarów i pracy, a trzęsącą się mocno, położył na mojéj dłoni, i dość długo patrzał mi w twarz, z widoczném wysileniem wzroku i pamięci.
 — Pamiętam... — zawołał, — pamiętam teraz doskonale... pan dobrodziéj podobny bardzo do nieboszczyka ojca swego, świéć panie nad jego duszą. Za-