Strona:PL Eliza Orzeszkowa-Wesoła teorya i smutna praktyka 338.jpeg

Nieszczęśliwe życie domowe mało poczyniło trupów, ale mnóztwo niedołęgów, niewiele umysłów doprowadziło do waryacyi, ale wiele ogłupiło, niewiele sprawiło śmierci fizycznych, ale zadało mnóztwo cierpień moralnych, gorszych niż śmierć. Temu wszystkiemu zaprzeczać mogą tacy tylko ludzie, którzy, zapatrzeni na planety, najbardziéj odległe od naszéj kuli ziemskiéj, w wysokiéj mądrości swojéj nie raczą lub nie umieją spostrzegać tego, co się dzieje naokoło ich szacownéj osoby, albo tacy, którzy, zdolni ujrzéć zaledwie koniec własnego swego nosa, wyobrażają sobie, że sięgają wzrokiem na najodleglejszą planetę, albo nakoniec tacy, którzy, posiadając sami kamień na miejscu, kędy powinno uderzać serce, nie wierzą w uciechy i zmartwienia, których doświadczać niezdolni, i całą ludzkość obejmują maluczką swoją miarką, w któréj zaledwie ślizki i zimny robak w skurczonéj pozycyi pomieścić się może.
 My, którzy nie jesteśmy tak dumni, abyśmy mieli wlepiać wzrok nasz w Syryusza, z zapomnieniem o rzeczach ziemskich, ani tak pokorni, żebyśmy koniec nosa naszego uważali za ostateczny punkt, spostrzeżeniom naszym dostępny, ani tak zręczni w sztuce krawiectwa, iżbyśmy sądzili, że suknią naszę potrafimy zastosować do wszystkich ciał wszystkich naszych bliźnich; nie zaprzeczamy tych niezmiernych wpływów, jakie życie domowe (w mniemaniu wyżéj wspomnianych osób podrzędne), wywiera na cały ustrój