Strona:PL Edward Abramowski-Pisma T.4 145.jpeg

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została skorygowana.

nów towarowych wywozi najrozmaitsze rzeczy za dziesiątą granicę, choć w kraju tylu ludziom wszystkiego brakuje.
Po zwycięstwie ludu roboczego, tego nie będzie. Towarów będzie jeszcze więcej, niż obecnie, bo wszyscy z pomocą najlepszych maszyn pracować będą, lecz te wszystkie towary zamiast gnić, jak teraz, w zamkniętych magazynach, zamiast wędrować w dalekie i dzikie kraje, będą do użytku wszystkich pracujących — leżeć w magazynach na oścież otwartych — jako wspólna własność całego pracującego narodu.
Tak więc towarów nie zabraknie i każdy za swoją pracę będzie mógł brać wszystko, co mu do życia wygodnego będzie potrzebne.
Dzieci i starzy ludzie wolni będą od pracy.
Dzieci i młodzież do dwudziestego roku życia nie będzie pracować, lecz będzie się uczyć w szkołach i uniwersytetach.
Wszystkie szkoły i zakłady naukowe będą dla wszystkich bezpłatne i przystępne.
Do dwudziestego roku życia każdy, oprócz ogólnej nauki, dającej rozum człowiekowi, wyuczy się także fachu, który sam sobie wybierze. Kto zechce pracować na roli, ten będzie mógł uczyć się umiejętnego gospodarstwa w szkołach rolniczych.
Tym sposobem wszyscy ludzie będą rozumni, będą posiadali naukę i wiadomości do każdego zajęcia potrzebne. Nie będzie ludzi ciemnych, nie będzie głupców i niedołęgów. Nauka w młodych latach dobyta uczyni wszystkich ludzi światłymi i uczciwymi.
Starzy ludzie, którzy już 45 lat przeżyli, będą wolni od pracy obowiązkowej, bo starym należy się odpoczynek i praca w późnym wieku jest nazbyt ciężką dla ludzi.
Starzy ludzie tak samo jak wszyscy będą mieli prawo brać z magazynów wszystko, co im będzie potrzebne, bo kto przez 25 lat napracował się uczciwie i pożytecznie, ten powinien mieć na starość spokój i wszystkie wygody.
Mieszkanie, odzież, sprzęty i wszystko, co człowiekowi służy do osobistych potrzeb, będzie wyłącznie własnością każdego.