Strona:PL Czerwony testament by X de Montépin from Dziennik dla Wszystkich i Anonsowy Y1889 No237 part06.png

nać czy wszystko spokojne, zbliżył się i zapytał.
 — A co... nic nowego?...
 — Nic — odpowiedziała Magdalena, położył się spać, ja zrobię zaraz to samo, myślę więc, że i pan możesz pójść za naszym przykładem...
 — No to dobranoc pani!...
 — Dobranoc panu, panie Vernier.
 Agent najzupełniej przekonany, że nie ma żadnego niebezpieczeństwa, wstąpił do swego kolegi z wiadomością to wszystko dobrze, następnie powrócił do siebie...
 Noe była ciemna — powietrze ciężkie, duszące, zapowiadało burzę.
 Vernier wszedłszy do izdebki, którą zajmował, rozebrał się do połowy, nałożył fajkę i zaczął palić oparty o okno.
 Okno to wychodziło na drogę prowadzącą do Marny.
 Wiatr ciągnący od rzeki chłodził mu skronie, sen wcale go nie zdejmował.
 Słyszał jak na wieży Joinville-le-Pont wybiła dziesiąta, później jedenasta, a potem i w pół do dwunastej.
 Dokoła cisza była zupełna.
 Oprócz równego, cichego plusku Marny, nic więcej słychać nie było.
 — W pół do dwunastej!... szepnął Vernier... Czas się spać położyć, ale