Strona:PL Czerwony testament by X de Montépin from Dziennik dla Wszystkich i Anonsowy Y1889 No233 part06.png

we dwoje stać się mogą bardzo dla nich niebezpiecznemi.
 — Marto!... Marto!... zawołał wystraszony, wyciągając ręce do młodej dziewczyny — gorączkę miałem... plotłem jak ostatni głupiec!... Przebacz mi!... przebacz!...
 — Chętnie zapomnę o zniewagach, które zresztą nie mogły mnie dosięgnąć, odrzekła sierota — ale postanowienie moje jest niezmienne...
 — Chcesz koniecznie mój dom opuścić?...
 — Tak.
 — Niepodobna...
 — Jutro ztąd odjadę...
 — Nienawidzisz więc mnie tak bardzo?...
 — Nie mam wcale nienawiści, tylko żal...
 — A jeżeli bym ci przysiągł, że od tej chwili, nigdy nie wypowiem ani jednego słowa, będącego iluzyą do tego co mówiłem, do projektów, jakie sobie ułożyłem?...
 — Nie uwierzę panu...
 — A jeżeli cię uwolnię?...
 — Jestem wolną chyba przecie, nic mnie z panem nie wiąże.
 — Jeżelibym ci dał dowód mojej poprawy? jeżelibym ci powiedział: — Kochaj Pawła... nie myślę was rozłączać...