Strona:PL Czerwony testament by X de Montépin from Dziennik dla Wszystkich i Anonsowy Y1889 No230 part14.png

nam tego dowody tutaj nawet... To człowiek jakich się rzadko spotyka... A panna Grand-Champ, jak się miewa?
 — Zupełnie dobrze...
 — Czy zawsze taka piękna?
 — Piękniejsza jeszcze może.
 — I zapewne zawsze smutna?
 — Zawsze... pomimo starań jakiemi ją otaczają...
 — O! tak musi być otoczoną staraniem... On taki dobry ten doktór!... Ale ja gadam jak stara sroka, a nie zapytam się nawet czem mogę służyć panu. Najprzód czy pan już po śniadaniu?...
 — Wypiłem filiżankę czekolady na wyjezdnem i umieram poprostu z głodu.
 — Czem mogę służyć panu?...
 — Co jest gotowe?...
 — Smażone mięso i omlet.
 Doskonale... Potem porozmawiamy...
 W pięć minut później Pascal zasiadł przy zastawionym stole i zajadał z wielkim apetytem.
 Gospodarz tymczasem zasypywał go pytaniami to o doktora Thompsona to o Martę Grand-Champ.
 Pascal odpowiadał z uprzejmością, a po chwili powiedział nagle:
 — Prosiłbym pana o pewne objaśnienie...
 — A co pan życzy sobie wiedzieć?