Strona:PL Czerwony testament by X de Montépin from Dziennik dla Wszystkich i Anonsowy Y1889 No224 part02.png

 — Żadnej.
 — A fotografii Marty, którą mu dała Angela?...
 — Także nie... Musiał ją pozostawić w domu.
 — Mniejsza o to. — Połóżmy go na materacach... — A!... przyniosłeś także prześcieradło i kołdrę, o których nie pomyślałem... To dobrze... — Ostatni potomek de Chateluxów będzie się mógł wyspać wygodnie i do woli, nie przebudzi go tu turkot powozów.
 Fabian ciągle nieprzytomny, położony został na materacach, a Angela, tknięta kobiecem współczuciem dla tak ładnego chłopaka, przykryła go kołdrą, ażeby się nie zaziębił.
 — Wszystko w porządku! — rzekł Jakób. — Zmykajmy!... — Dobrej nocy panu hrabiemu! — dodał ze śmiechem, wychodząc z piwnicy.
 — Snij sobie Fabianku o miłości... Niedługo pogadamy ze sobą...
 Popchnął drzwi, które się przymnęły z metalicznym brzękiem, poczem zawiasy zgrzytnęły i klucz się w zamku obrócił.
 — Co u dyabła będziemy z nim robili? — zapytał zaintrygowany Pascal.
 — Nic nad to cośmy już zrobili...
 — Więzienie... dobrze... ale jakiś cel tego więzienia?...