Strona:PL Czerwony testament by X de Montépin from Dziennik dla Wszystkich i Anonsowy Y1889 No223 part10.png

 Szyba zaraz została spuszczoną.
 Głowa kobieca ukazała się w otworze...
 Fabian raczej odgadł Angelę, aniżeli ją rozpoznał w ciemności.
 — Czy to pan kochany hrabio? — zapytała przyjaciółka Pascala.
 — Ja... do usług drogiej pani...
 — Siadaj pan prędko — zawołała ex magazynierka i jednocześnie otworzyła drzwiczki.
 Fabian zajął miejsce, Angela zamknęła drzwiczki i szybę zasunęła.
 Rozkazy przed tem już wydane zostały.
 Koń popędził jak strzała.
 — Teraz, kochana pani, powie mi zapewne gdzie jedziemy? — odezwał się młody człowiek z uśmiechem.
 — Szkaradny z pana ciekawiec, bądź-że cierpliwym trochę! — Cóż pana tak zależy na tem, abyś wiedział gdzie jedziesz, skoro wiesz, że niezadługo zobaczysz ukochanę swoję Martę!...
 — Ma pani racyą...
 Powóz toczył się w ciemności, szybko a bez najmniejszego wstrząśnienia, to po gładkiej szosie, to znów po drodze piasczystej.
 Zasunięty w kącik po lewej stronie, bo Angela, dosyć otyła, zajmowała sporo miejsca, Fabian marzył rozkosznie.