Strona:PL Czerwony testament by X de Montépin from Dziennik dla Wszystkich i Anonsowy Y1889 No222 part14.png

 — Chodź że hrabio! chodź jak najprędzej!... Oczekuję cię z niecierpliwością, o jakiej nie masz pojęcia! — zawołała Angela, lecąc na spotkanie pana de Chatelux aż do przedpokoju.
 Wzięła go za ręce i poprowadziła do małego pokoiku, od którego drzwi zamknęła za sobą.
 — Czy ma mi pani do powiedzenia coś ważnego? — zapytał żywo Fabian z pewnem wzruszeniem.
 — Tak... coś nadzwyczaj ważnego...
 — Czy idzie o pannę Martę?...
 — O Martę i o pana...
 — Ale przynajmniej nie powie mi pani nic złego? — zapytał Fabian z obawą.
 Angela wzruszyła ramionami.
 — Oj, ci zakochani! ci zakochani, cóż to za dziwne istoty doprawdy! — Nie myślą oni o niczem, tylko o rozmaitych przeszkodach stawianych swojej miłości, tylko o różnych imaginacyjnych awanturach! — Nim usta otworzysz, nim zdążysz powiedzieć cztery wyrazy, oni już w tych wyrazach widzą niepokojące tajemnice i nabijają sobie niemi głowę!
 — Mów, kochana pani, mów, błagam cię! Umieram z niecierpliwości!...
 — Już?...
 — Przysięgam pani!...
 — No to będzie zaraz coś zupełnie innego i gdyby doktór był obecnym,