Strona:PL Czerwony testament by X de Montépin from Dziennik dla Wszystkich i Anonsowy Y1889 No220 part09.png

trzeba więc gwałtem dotrzeć do brzegu...
 Opuścił nogi i poczuł grunt pod niemi. Woda zaledwie mu do brody sięgała.
 Najdalej o dwa metry były krzaki rosnące nad brzegiem.
 Zatrzymał się, żeby zaczerpnąć powietrza i nagle usłyszał odgłos kroków po nad głową.
 Szedł ktoś widocznie brzegiem.
 Naraz wszystko ucichło.
 Pascal tu był przystanął i zaczął się przysłuchiwać.
 Znowu dało się słyszeć stąpanie, które słabło stopniowo i nareszcie zniknę to zupełnie w oddali.
 — To mój zabójca mechanik! — pomyślał Julek — przypuszcza, że już po mnie i ucieka!... A! szelma!... a łotr!... Cóż ja złego zrobiłem temu gałganowi?...
 Powoli z trudnością wdrapał się na trawnik.
 Trząsł się cały jak w febrze.
 Chłodny wiatr nocny poruszający jogo mokrem ubraniem, czynił mu wrażenie okładów lodowych przykładanych do czoła.
 Był tylko w koszuli i szarawarach, co było też wielkiem szczęściem dla niego, bo ciężej ubrany, byłby napewno utonął.