Strona:PL Czerwony testament by X de Montépin from Dziennik dla Wszystkich i Anonsowy Y1889 No216 part09.png

 — Chyba pan o tem nie wątpi!...
 — I mogę bywać dosyć często?...
 — Wizyty pańskie będą mi zawsze bardzo przyjemne.
 — Czy na prawdę?...
 — Powiedziałam już panu, że nie potrafię kłamać!... Czyś pan zapomniał o tem?...
 — O! jak ja panią ubóstwiam! — wykrzyknał Fabian przyciskając do ust maleńką rączkę Marty.
 Sierota mimowoli zmarszczyła czoło.
 Sytuacja zaczęła być kłopotliwa.
 — Wybacz pan, to go opuszczam — rzekła zmuszając się do uśmiechu, ale muszę zająć się pewnemi szczegółami zabawy!... Dla pana zupełnie zapomniałam o gościach...
 Słowa te za nadto były uprzejme, a żeby nie zrobiły miłego na Fabianie wrażenia.
 Patrzył też za oddalającą się pięknością okiem pełnem miłości.
 Nie domyślając się tego wcale, biedna Marta odpowiedzią swoją dopomogła zamiarom Jakóba i Pascala, tak doskonale, jak gdyby była ich wspólniczką.
 Angela nie straciła ani słowa z rozmowy dwojga młodych.
 Ukryta po za kląbem krzewów słyszała wszystko i winszowała sobie, że