Strona:PL Czerwony testament by X de Montépin from Dziennik dla Wszystkich i Anonsowy Y1889 No215 part14.png

 — A więc?...
 — Zrobiłabym panu pewne zwierzenie...
 — Jakie?...
 — Przysięgnij mi pan naprzód, że zachowasz w najzupełniejszym sekrecie co ci powiem...
 — Przysięgam pani...
 — Na co?...
 — Na mój honor szlachecki...
 — Takim przysięgom można wierzyć….. może więc źle robię, ale pomimo to... powiem panu, żeś wywarł na Marcie bardzo głębokie wrażenie... Tak jak pana zapewniałam przed chwilą, myśli tylko o panu... mówi tylko o panu... i..
 Angela nie dokończyła.
 — Niech pani mówi... niech pani mówi błagam panią!... szeptał Fabian głosem drżącym.
 — Otóż — ciągnęła przekwitła piękność z intonacyą wielkiej komedyantki, sądzę, że i serduszko jej nie pozostało obojętnem dla pana, i że jeżeli, pieszczotka moja, nie kocha pana jeszcze, to go z pewnością pokocha niezadługo...
 Fabian czuł się upojony swojem szczęściem.
 Angela dolewała mu po kropelce gorącego napoju, który sprawiał mu gorączkę i radował duszę.
 — Ah! pani! pani!... wykrzyknął bio-