Strona:PL Czerwony testament by X de Montépin from Dziennik dla Wszystkich i Anonsowy Y1889 No214 part03.png

Lepszą by była kara śmierci, ale przez gorzką ironię uznano okoliczności łagodzące...
 — Boże! Boże mój!... biedny kochany ojcze! — powtarzał młody chłopak, dusząc się od płaczu.
 Fromental mówił dalej:
 — Umarłbym był ze wstydu i rozpaczy, rozumiesz to zapewne dobrze, ale powiedziałem sobie, że potrzebuję żyć dla twojej matki i dla ciebie...
 Przeprowadzono mnie z Roquette do więzienia głównego w Clairveaux i wtedy to hrabina de Chatelux, ta wzniosła, anielska dusza, gotowa zawsze do miłosierdzia i poświęcenia, zaopiekowała się tobą i biedną moją żoną, biedną wdową po żyjącym mężu, podtrzymywała słabnące jej siły i wątłe dzieciństwo twoje.
 Niestety nie miałem już więcej zobaczyć mojej drogiej Maryi...
 Gasła ona wolno, złamana nieszczęściem, zabita opuszczeniem i bezbronna przeciwko podłości ludzkiej. — Zostałeś podwójnym sierotą...
 Paweł szlochał głośno i zaledwie zdolnym był wymówić:
 — Matka moja... Biedna moja matka...
 Rajmund płakał wraz z synem, ale pomimo łez mówił dalej.