Strona:PL Czerwony testament by X de Montépin from Dziennik dla Wszystkich i Anonsowy Y1889 No203 part09.png

powiem: Nie szukaj już jej mój ojcze... ja ją już odnalazłem!... Wiem gdzie się znajduje Marta!... Ten od którego zależy, interesuje się mojem zdrowiem i mojem życiem i nie odmówi mi ręki swej pupilki, gdy się dowie, że bez niej żyć nie mogę!..
 Syn Rajmunda, miał na prawdę minę człowieka, któremu szczęście — szczęście nagłe i niespodziewane — zawróciło najzupełniej w głowie. Rozprawiał głośno — śmiał się i śpiewał.
 Uspokoiwszy się po pewnym czasie, zabrał się do wędki, gdy doleciał go znowu głos dobrze znany.
 Był to głos Magdaleny.
 Stała ona nad brzegiem po drugiej stronie rzeki.
 — Zaraz jade!... odpowiedział Paweł chwytając wiosła w rękę.
 — Czy Fabian przyjechał? — zapytał przybijając.
 — Nie, mój pieszczochu... odpowiedziała wierna służąca.
 — Po co mnie zatem wołasz?...
 — Ażeby ci oddać depeszę, którą przyniesiono.
 — Depeszę?... od kogo?...
 — Od ojca. Do mnie była zaadresowana więc ją otworzyłam.
 — Paweł zmarszczył brwi.