Strona:PL Czerwony testament by X de Montépin from Dziennik dla Wszystkich i Anonsowy Y1889 No189 part18.png

robotnica!... Nie może nadążyć zamówieniom...
 Pascal nie stracił ani słowa z rozmowy.
 — Czyście się już przeprowadzili? — pytał dalej towarzysz.
 — Nie — mieszkamy w tem samem ciągle miejscu, na rogu ulicy Julien-Lacroix... Virginii, bardzo się podoba to mieszkanko i nie opuściłaby go nawet dla przeniesienia się do Grand-Hotel!...
 — A o małżeństwie, zawsze jeszcze myślicie?...
 — Jakto, czy myślimy?.. — Bardziej, niż kiedykolwiek... i to na seryo!...
 — Więc wesele zapewne, nastąpi niezadługo?...
 — Musimy poczekać na moję pełnoletność... Inaczej ojciec nie da pozwolenia, a mama zrobi to, co i papa.
 — Wiesz, coś mi obiecał?...
 — Że będziesz na mojem weselu! Nie obawiaj się... nie zapomnę...
 — A teraz płace i uciekam!...
 — Śpieszy ci się tak bardzo?...
 — O, bardzo... — I tak się już zapóźniłem idziemy na koncert!...
 — Na jaki koncert?...
 — Do Alhambry, na przedmieścia da Temple... Przyjdź tam także... Do widzenia stary.