Strona:PL Czerwony testament by X de Montépin from Dziennik dla Wszystkich i Anonsowy Y1889 No189 part13.png

 — Przyrzekam panu doktorowi...
 Jakób wziął kartkę papieru i zaczął pisać.
 W sąsiednim pokoju Marta słuchała z rozdzierającą radością wyznania Pawła.
 Paweł cierpiał przez nią….. i dla niej...
 A ona była tak blisko niego, drzwi tylko ich rozdzielały...
 Mogła je popchnąć tylko, ukazać mu się i powiedzieć:
 — Oto jestem... Miej nadzieję... Jestem wolną i kocham cię...
 Niestety nie mogła tego zrobić — nie powinna była tego uczynić...
 Jej dziewicza nieśmiałość i obowiązek, skazywały ją na milczenie.
 Nagle przeszła jej przez głowę myśl, od której serce mocniej zabiło.
 Narada zbliżała się do końca.
 Paweł bez wątpienia przyjdzie, aby zapłacić za wizytę, i dać do zapisania receptę z numerem i nazwiskiem klijenta, zobaczy go zatem napewno.
 Zmartwienie ustąpiło miejsca radości, nadzieja wstąpiła w serce.
 Choroba moralna nie będzie już miała racyi bytu, uzdrowienie fizyczne nie zadługo nastąpi.
 Znowu posłyszała głos doktora.
 Konsultacya została ukończoną.
 Marta pobiegła zająć swoje miejsce.