Strona:PL Czerwony testament by X de Montépin from Dziennik dla Wszystkich i Anonsowy Y1889 No179 part05.png

 — Ah!... a ja myślałem... No ale napewno jest pani jego kuzynką... albo może gospodynią...
 Angela nic nie odpowiedziała.
 La Fouine ciągnął skrobiąc dalej karpia.
 — A panna Marta, czy jest pani córką?...
 — A ty zkąd wiesz, jak jej imię — wykrzyknęła ździwiona magazynierka.
 — Cóż to takiego dziwnego!... Przecie pani tak ją nazywała przy mnie, wtedy, jak to pani nie pozwoliła jej ryb kupić odemnie...
 — Może córka tego pana z brodą?...
 — Być może...
 — To ma się naprawdę czem pochwalić... bo takiej ślicznej panny... nie zdarzyło mi się widzieć na świecie!...
 — Bądź no cicho gaduło i śpiesz się, bo ja nie mam czasu do tracenia...
 — Zabieram się do węgorzy... — Tak więc państwo już powrócili...
 — Widzisz przecie, że jestem!...
 — Pani tak, ale panienka?...
 — Co cię to może obchodzić, czy panienka jest czy jej nie ma?...
 — Zawsze przyjemnie przecie patrzeć na taką piękną osobę...
 — Takim jesteś amatorem pięknych buziaków? — powiedziała ze śmiechem Angela.