Strona:PL Czerwony testament by X de Montépin from Dziennik dla Wszystkich i Anonsowy Y1889 No177 part10.png

domaganie chwilowe... nie potrwa to sadzę długo.
 — Daj Boże... Potrzeba się panu rozerwać czem trochę. Nic tak nie pomaga jak rozrywka... Karpie nie chcą wcale brać dzisiaj...
 Czy nie poszedłbyś pan ze mną na płotki i kiełbiki do małej łachy?...
 — Nie... dzisiaj nie mogę...
 — No to siadaj pan ze mną na szychcie i pogadamy...
 — Paweł zawahał się, ale naraz przyszła mu myśl do głowy, aby się La Fouina zręcznie o Petit-Castel wypytać...
 Wiedząc, że młody rybak ani dniem, ani nocą nie opuszcza brzegów Marny, pomyślał sobie:
 — Kto wie czy nie od niego najprędzej się dowiem czegoś...
 — No... no... namyśl się pan... nastawał Julek Boulenois...
 — Dobrze! niech tak będzie.
 — Brawo... Chodź pan zatem, a uważaj, abyś się nie ześliznął. W pańskich bucikach łatwo to się może przytrafić i stoczyłbyś się pan pod szychtę jak płotka...
 La Fouine szedł ciągle i mówił dostał się na szychtę i wyciągnął rękę do Pawła, który dotarł doń bez wypadku.