Strona:PL Czerwony testament by X de Montépin from Dziennik dla Wszystkich i Anonsowy Y1889 No174 part04.png

 — Potrzeba ci pieniędzy?...
 — Nie... mam jeszcze... Potem się policzymy...
 — Nie oszczędzaj mnie tylko...
 — Bądź i o to spokojny. — Jeszcze słówko... Marta z pewnością będzie ciekawa wiedzieć, gdzie się udajesz... Wynajdź że sobie jakiś pretekst...
 — Powiem jej oto, że jadę do Wersalu odwiedzić jednę z przyjaciółek moich i, że może nawet zanocuję u niej. To przecie powód zupełnie naturalny!...
 — O! widzę, że nie jesteś w ciemię bita... Do widzenia kochana kuzynko!.. Do wieczora!..
 — Do wieczora!... A przyrzekam ci obiadek, po którym palce jak to mówią oblizywać!...
 Angela ucałowała Pascala, uścisnęła Jakóba za rękę i wypadła jak szalona.
 — Ona pragnie tylko działać, jak widzisz — zauważył ex-sekretarz hrabiego de Thonnerieux.
 — Tak... jestem zachwycony... To świetny naprawdę nabytek... Pomyślmy teraz o Fauvela... Ile nam potrzeba czasu, aby przejechać naszym powozem, prostą drogą z Paryża do Petit-Castel?...
 — Pięć kwadransy...
 — Potrzeba zatem uprzedzić starego