Strona:PL Czerwony testament by X de Montépin from Dziennik dla Wszystkich i Anonsowy Y1889 No164 part06.png

konywać ma robotę, skłonił się uprzejmie i powiedział:
 — Państwo także tutaj się znaleźli?...
 Jak pan widzisz... odpowiedział Jakób.
 I udał się z Martą do sąsiedniej altanki.
 — No Wirginio dysponuj... odezwał się tapicer do towarzyszki.
 — Zaraz zadysponuję i możesz być zupełnie spokojnym, że dobrze zadysponuję... śniadanko będzie maleńkie ale szykowno... Każę dać rybę smażoną.
 — Brawo!... Przepadam za rybą smażoną.
 — Ale jakże tu ślicznie — czy ty to widzisz?... zapytała Wirginia. Chciała bym żebyś miał tu na długie czasy robotę... przychodziłabym i szyła pod cieniem tych drzew wspaniałych.
 — Masz racyę, kochana Ni-nie! ale na nieszczęście, starczy mi tu najwyżej na dzień lub na półtora dnia zajęcia. Jeżeli chcesz jednakże, to przyjdziemy tu jutro znacznie wcześniej, zjemy znowu tu sobie śniadanie, a skoro się ułatwię, popływamy sobie trochę po rzece.
 — Chce... chce... mój kochany. Przejażdżka czółnem, to moje marzenie gorące.
 — Powiedz-no Ni-nie...
 — Co takiego?...