Strona:PL Czerwony testament by X de Montépin from Dziennik dla Wszystkich i Anonsowy Y1889 No164 part05.png

 — A... to dobrze... potrzeba drzwi wytapetować...
 — I owszem mogę to zrobić.
 — Niestety nie ma w tej chwili przedsiębiorcy, aby mógł dać wskazówki potrzebne... Będzie o pierwszej dopiero.
 — W takim razie złożę tu gdzie moje narzędzia, pójdę się posilić i później powrócę...
 — Tylko proszę się nie spóźnić, bo robota bardzo jest pilną.
 — Bądź pan spokojny. Zjem jaki kawałek czego, wypiję szklankę wina i jestem.
 Młody człowiek położył mały swój pakiecik na framudze okna, ukłonił się i wyszedł.
 Marta prawie w tej samej chwili ukazała się w kapeluszu na głowie i rękawiczkach.
 Jakób Lagarde podał jej rękę i udali się w stronę restauracyi na wyspie, którą znają już nasi czytelnicy.
 Skoro przybyli, zastali przy jednym ze stolików w altanie jakiegoś kogoś z jakąś młodą kobietą.
 Tym „kimś“ był właśnie ten sam pomocnik tapicerski, co przed chwilą prezentował się w willi Petit-Castel.
 Poznawszy pana, z którym rozmawiał przed chwilą i dla którego zapewne wy-