Strona:PL Czerwony testament by X de Montépin from Dziennik dla Wszystkich i Anonsowy Y1889 No164 part04.png

 W chwili gdy Marta ku drzwiom zmierzała, Jakób ścigał ją oczami...
 Skoro zamknęła je po za sobą, mruknął głosem zaledwie dosłyszanym:
 — Piękność to niebezpieczna...
 W tej chwili rozległ się po dziedzińcu donośny głos dzwonka.
 Zadzwoniono u kraty.
 Robotnik pracujący przy lasowania wapna poszedł otworzyć.
 Pod bramą stał młody człowiek lat ośmnastu lub dziewiętnastu. Miał na głowie miękki kapelusz pilśniowy, a w ręku trzymał mały jakiś pakiecik.
 — Dzień dobry.. odezwał się do robotnika który mu otworzył.
 Czy to tu willa Petit-Castel?...
 — Tak panie...
 — A no, kiedy tak, to tu właśnie sprowadza mnie interes.
 I młody człowiek wszedł na podwórze...
 Jakób Lagarde dostrzegł go z okna i posłyszał jego rozmowę. Wyszedł.
 — Czego to potrzebujesz przyjacielu?... zapytał przybyłego.
 — Pragnąłem być w Petit-Castel i pokazuje się, że jestem...
 — Rzeczywiście... Ale o co chodzi właściwie?...
 — Pan Bartin, tapicer, pryncypał mój, przysłał mnie tu do roboty...