Strona:PL Czerwony testament by X de Montépin from Dziennik dla Wszystkich i Anonsowy Y1889 No162 part05.png

 — Czy nie zechce pani spróbować?...
 — Nie umiem...
 — Może pani pozwoli, abym był jej nauczycielem?...
 — Dziękuję panu za tę uprzejmą gotowość pańską, ale nie mogę z niej korzystać... daleko wolę czytać...
 I Marta otworzyła książkę, co równało się eleganckiemu pożegnaniu towarzysza.
 Paweł zrozumiał.
 — Nie przeszkadzam pani... — wyszeptał do widzenia...
 — Do widzenia — odpowiedziała młoda kobieta.
 Marta powstała.
 Ruchom bezwiednym prawie podała rękę Pawłowi, który się oddalał.
 Oboje, doświadczyli znowu, tylko w daleko wyższym stopniu, owego elektrycznego wstrząśnienia, które udzieliło się im było, gdy zetknęły się ich palce przy doręczaniu i odbieraniu książki.
 Młody człowiek uścisnął tę prześliczną rączkę o paluszkach długich i zgrabnych i złożył na niej gorący pocałunek.
 Córka Periny Grand-Champ bladła śmiertelnie i zamknęła oczy — wszystka krew do serca jej napłynęła.
 Paweł poczuł zawrót głowy tak gwałtowny, że aż się przestraszył.
 Oddalił się pośpiesznie, przeskoczył