Strona:PL Czerwony testament by X de Montépin from Dziennik dla Wszystkich i Anonsowy Y1889 No162 part04.png

 — Jak mi się zdaje, lubi pan bardzo rybołóstwo?...
 — Lubię je istotnie bardzo, a odtąd będę je z pewnością lubił daleko więcej jeszcze...
 — Dla czego?...
 To naiwne pytanie, rzucone przez młoda damę, bez żadnej uprzedniej myśli, zakłopotało Pawła Fromentala.
 Ktoś bardziej odeń światowy, odpowiedziałby był bez namysłu:
 — Bo nuż uda mi się, jak to dzisiaj miało miejsce, spotkać jeszcze kiedy panią i mieć możność jeszcze z nią porozmawiać...
 A od takiej odpowiedzi do oświadczyn, to jeden krok tylko.
 Paweł nie był jednakże światowcem, nie miał odwagi wypowiedzieć prawdy, a nie mógł nie odpowiedzieć, uciekł się zatem do niewinnego kłamstwa.
 — Bo... —odpowiedział — wynalazłem jak mi się zdaje, najlepsze możliwie miejsce... Bodaj, że wszystkie ryby z całej Marny, dają tu rendez-vous sobie. Będę tu przychodził bardzo często, będe tu codziennie przychodził...
 — Rybołóstwo, to musi być bardzo miła rozrywka... — powiedziała Marta, aby cokolwiek powiedzieć.
 — O, bardzo miła!
 — Nie miałabym boda cierpliwości.