Strona:PL Czerwony testament by X de Montépin from Dziennik dla Wszystkich i Anonsowy Y1889 No141 part11.png

leźliśmy najskuteczniejsze na to lekarstwo.
 Fromental ściskał w milczeniu ręce syna i silił się na wesołość, ale trapił go niepokój wewnętrzny. Paweł czuł to 1 starał się ojca uspokoić.
 — Czy tutaj będziemy jedli śniadanie?... — zapytał wesoło.
 — Tak moje dziecko i zabierzmy się do niego jak najprędzej, bo jest już dosyć późno i musisz być głodnym porządnie.
 — Co prawda, to ranne powietrze wzbudziło mi apetyt. Czy ojciec ma jakie miejsce na myśli?...
 — Nie... pójdę tam, gdzie zechcesz.
 — Więc chodźmy do restauracyi na wyspę... Zjemy śniadanie przy stoliczku pod drzewami... To nie tak ztąd daleko — prawie oto naprzeciwko.
 — Dobrze, chodźmy do restauracyi na wyspę, ale musimy pójść w takim razie aż do mostu.
 — Nie... restaurator ma czółno i specyalnego przewoźnika dla gości, którzy chcą jeść u niego... Zaraz go przywolamy.
 Paweł przyłożywszy obydwie ręce do ust, zawołał:
 — Hej! przewoźnik!...
 Powtórzył raz jeszcze wezwanie a zaraz potem zobaczyli człowieka wy-