Strona:PL Czerwony testament by X de Montépin from Dziennik dla Wszystkich i Anonsowy Y1889 No133 part11.png

mała, iżbyśmy tylko przeszkadzali sobie.
 — To też ja sam zejdę — odrzekł Pascal. — Podaj mi tylko obcęgi i latarkę i pilnuj a słuchaj dobrze.
 — Nie obawiam się żadnej niespodzianki, nie przewiduję żadnego niebezpieczeństwa, ale lepiej zawsze mieć się na baczności.
 Zsunął się do grobu i stanął na trumnie, o czem poświadczył głuchy łoskot podziemny.
 Jakób podał mu latarkę i obcęgi, następnie postawił krzesło przy drzwiach i usiadł.
 Najzapełniejszy spokój tych dwóch nędzników, był zaprawdę przerażający.
 Podli gwałciciele grobu i nikczemni świętokradzcy, ani nie zadrżeli nawet na myśl, jaką okrutną spełniają zbrodnię.
 Po zrzuceniu wieńców z trumny, Pascal zabrał się do roboty.
 Była ona długą, ale wcale nie trudną, potrzeba było wyjąć po prostu ze trzydzieści ćwieczków przytrzymujących wieko.
 Dzięki narzędziom, w jakie się zaopatrzył, szło mu to bez trudności.
 Po trzech kwadransach wydobywał ćwieczek ostatni.