Strona:PL Czerwony testament by X de Montépin from Dziennik dla Wszystkich i Anonsowy Y1889 No132 part12.png

 Stary kamerdyner wyszedł do pokoju, który mu służył za kancelaryą.
 Benoita uklękła i zaczęła odczytywać modlitwy za umarłych, a zakonnice odmawiały psalmy pokutne.
 Pascal wstrzymywał oddech.
 Jedno poruszenie, jedno silniejsze odetchnięcie, mogło zdradzić jego obecność, byłby zgubionym.
 Pomimo silnego swojego charakteru, pomimo dyabelskiej natury i energii, doświadczał niezmiernej trwogi.
 Drżał przy każdem uderzeniu własnego serca.
 Czas upływał bardzo powoli.
 Słyszał jak biła piąta a później szósta.
 Zimny pot występował mu na skronie.
 Jeżeli przy wynoszeniu ciała potrzeba będzie usunąć łóżko, to zostanie schwytany, a jako nie mający się niczem usprawiedliwić, odesłany będzie niezwłocznie do więzienia, z którego niedawno wyszedł.
 Z każdą ubiegającą minutą, położenie się jego pogarszało.
 Porwały go gwałtowne kurcze.
 Musiał ręka zatykać sobie usta, aby nie jęknąć głośno.