Strona:PL Czerwony testament by X de Montépin from Dziennik dla Wszystkich i Anonsowy Y1889 No124 part09.png

ta, zamierzała tam magazyn mód otworzyć.
 — Czy mama miała kogo w Paryżu?
 — Nie panie... Wyjechała ztamtąd od bardzo dawna, i wyszła zupełnie ze stosunków.
 — Czy pani trwa w zamiarze udania się do stolicy?...
 — Niestety! — odpowiedziała Marta ze smutkiem — gdzie mogłabym w tej chwili myśleć o czemś podobnem?... Pójdę wszędzie, gdzie znajdę zajęcie... Zacznę od szukania go w Joigny... Chciałabym bardzo pozostać tutaj, pazy grobie matki.. nie rozłączyłybyśmy się w takim razie ze sobą.
 Mówiąc to biedna sierota, nie mogła przezwyciężyć wzruszenia i łzy popłynęły jej po policzkach.
 — No, no, uspokój się kochane dziecię — zawołał żywo Jakób — nie trzeba ciągle oglądać się za siebie i pogrążać się w przeszłości... Trzeba i o przyszłości pomyśleć..
 — Posłuchaj no mnie pani...
 Marta otarła łzy...
 Jakób zaczął znowu.
 — W jakim pani jest wieku?...
 — Mam dziewiętnaście lat...
 — To wiek najniebezpieczniejszy dla takiej młodej i takiej pięknej osoby jak