Strona:PL Czerwony testament by X de Montépin from Dziennik dla Wszystkich i Anonsowy Y1889 No122 part14.png

 Zaledwie wymówił te słowa, gdy Marta z rozdzierającym krzykiem rzuciła się na ciało matki.
 Scena była tak straszna, że jej niepodobna opisać.
 Młoda kobieta dusiła się z rozpaczy. Serce pękało jej z żalu.
 Głośne tkania wstrząsały całą jej istoty.
 Prośby, jęki, modlitwy wychodziły z ust nieprzytomnej dziewczyny.
 Podobny widok zdolny był rozczulić najtwardsze serce.
 Jakób czuł się naprawdę wzruszonym, ale Pascal, chociaż przystroił twarz smutną maską, pozostał zimnym jak marmur.
 Nie myślał o niczem więcej jeno o konsekwencyach tego co się stało.
 Po kryzysie gwałtownej boleści, nastąpił rodzaj przygnębienia.
 Ciche łzy zastąpiły głośne wybuchy płaczu.
 Marta padła na kolana, oparła głowę o łóżko i modlić się zaczęła.
 Pascal do tego stopnia posunął swoję hipokryzyę, że ukląkł obok i udawał, że się modli także.
 Nędznik czuł, że nadeszła chwila ujmowania sobie młodej kobiety.
 Poczekał jeszcze z kwadrans, poczem