Strona:PL Czerwony testament by X de Montépin from Dziennik dla Wszystkich i Anonsowy Y1889 No121 part02.png

nił, że za tydzień będziesz już dobrze na nogach...
 — Tak jest kochana pieszczoszko. Czuję, że mi siły powracają... Wielką zmianę czuję od wczoraj...
 Marta zarzuciła na ramiona płaszczyk i włożyła kapelusz.
 — Wychodzisz?-spytała pani Grand-Champ.
 — Tak mateczko.
 — Najprzód do apteki po lekarstwa, a następnie po wszystko co potrzeba, będziemy dzisiaj jadły razem śniadanie...
 — Idź kochane dziecię... idź... a przychodź jaknajprędzej.
 Marta ucałowała matkę, wzięła mały koszyczek na prowianty i wyszła.
 Pascal stał na czatach w swoim pokoju, od którego drzwi uchylił.
 Widział wchodzącego i wychodzącego doktora.
 Słyszał jak wychodziła Marta.
 Kiedy posłyszał otwierające się drzwi od mieszkania sąsiadek, wyszedł żywo ze swego pokoju i znalazł się w sieni jednocześnie z młodą dziewczyną.
 Dla dojścia do schodów, musiała przejść obok niego, Pascal się ukłonił i zapytał:
 — Jakże dzisiaj zdrowie mamy pani?
 Marta na pierwszym już schodzie za-