Strona:PL Czerwony testament by X de Montépin from Dziennik dla Wszystkich i Anonsowy Y1889 No120 part13.png

 Krople potu wystąpiły mu na skronie...
 — To byłoby ohydne!... zawołał.
 — I co jeszcze?... rzucił z cynizmem Pascal. — Kiedy kto ma głupie skrupuły, niechajże bawi się w uczciwość i ściska brzuch, gdy nie ma zjeść za co obiadu!... Namyśl się i postanów co ci się podoba... Będziemy tu jeszcze dni kilka... masz więc jeszcze trochę czasu.
 Ktoś zastukał do drzwi w tej chwili...
 Jakób Lagarde wstał i przetarł ręką po czole, jak gdyby chciał rozpędzić przygnębiające go myśli.
 Pascal poszedł otworzyć.
 Służąca to przyszła z zawiadomieniem, że obiad gotowy.
 Zeszli do sali i zasiedli przy stole.
 Powróćmy na drugie piętro.
 Marta była jak wiemy wielce uszczęśliwioną, z wizyty mniemanego doktora Thompsona, którego oświadczenia zgadzały się w zupełności z oświadczaniami pana Gerbaut, i pozwalały uważać wyzdrowienie matki za rzecz zupełnie pewna.
 Zapomniała o wszystkiem innem, zapomniała o nędzy wystającej a progu. Zmartwienia, kłopoty i cierpienia przyszłości, znikły jej z oczu w jednej chwili. Jej matka będzie żyła, i odzyska