Strona:PL Czerwony testament by X de Montépin from Dziennik dla Wszystkich i Anonsowy Y1889 No120 part08.png

 Jakób Lagarde podniósł się z krzesła...
 — A i ja proszę pani — jestem nad wszelki wyraz szczęśliwym, żem mógł dać pani tę pewność... Miej pani zupełną ufność w doktorze Gerbaut... Dokazał on sztuki wielkiej... sztuki prawdziwej..
 I zwracając się do pani Grand-Champ rzekł:
 — Żegnam panią, a proszę niech pani będzie dobrej myśli i zupełnie spokojną.
 Potrzeba trochę cierpliwości to prawda, ale wierzę, że się pani niezadługo podniesiesz...
 — Dziękuje panu, stokrotnie dziękuję! — mruczała chora — Bóg tu chyba pana sprowadził.
 Trzej mężczyźni wyszli, a Marta odprowadziła ich aż do siení.
 Po zamienienia kilka słów z gospodarzem hotelu, Jakób i Pascal udali się do swojego pokoju.
 — A cóż?... — zapytał Pascal Jakóba, skoro drzwi za sobą zamknęli — cóż myślisz o tej kobiecie?...
 — To coś słyszał przed chwilą.
 — Na seryo?...
 — Najzupełniej na seryo!... — Słowa moje były najrzetelniejszem mojem zdaniem o stanie pani Grand-Champ.