Strona:PL Czerwony testament by X de Montépin from Dziennik dla Wszystkich i Anonsowy Y1889 No119 part10.png

 — A co? — zapytał Pascal. — Cóż powiadasz?...
 — Powiadam, żeś się nie mylił. To rzeczywiście cudo piękności, chociaż rysy powleczone ma smutkiem.
 — Gdyby twarz miała wesołą, byłaby olśniewającą...
 Ex-więzień dodał z uśmiechem.
 — Potrzebaby wtedy użyć ciemnych okularów, ażeby patrzeć w to słońce!...
 — Przyznajesz zatem, że nie przesadzałem?...
 — Przyznaję, żeś nie powiedział raczej całej prawdy.
 — I przyznajesz, że potrzeba się postarać, aby to zjawisko posłużyło nam w naszych zamiarach i to za jaką bądź cenę?...
 Pascal powiedział ostatnie słowa z naciskiem.
 — Za jaką bądź cenę powiedziałeś... rozumiem — odrzekł Jakób Lagarde.
 Weszli do oberży.
 Lureau siedział przy kuntuarze i porządkował rachunki.
 Przerwał robotę, ażeby powitać gości.
 Jakób zbliżył się doń i zapytał.
 — Który doktór leczy to panią co mieszka na tym samym co i my korytarzu, a której córka wyszła ztąd przed chwilą?...