Strona:PL Czerwony testament by X de Montépin from Dziennik dla Wszystkich i Anonsowy Y1889 No118 part03.png

 — Ależ muszą mieć kwit przecie... zauważył Pascal.
 — Kto to wie?... Kobiety nie znają się na interesach, a wdowa wierzyła najzupełniej przyjacielowi swojego nieboszczyka męża... Pytanie czy zabezpieczyła się jak należy...
 — Była by to rzecz bardzo dla nich smutna.
 — Podzielam pańskie zdanie, ale cóż tu poradzić na to... Kto w dzisiejszych czasach nie chce być oszukanym, ten musi nie wierzyć nikomu...
 — Święta prawda kochany panie!... Pełno na każdym kroku złodziei... którym podaje się rękę, nie domyślając się wcale z kim się ma do czynienia...
 Rozmowę oberżysty z Pascalem, przerwało wejście Jakóba Legarde‘a.
 Pan Lureaux opuścił salę, aby przygotować śniadanie.
 — Wiesz mój kochany, że będziemy zmuszeni przesiedzieć tutaj pięć, albo sześć dni nawet. Potrzeba posporządzać różne akty, które muszę popodpisywać. Zginiemy doprawdy z nudów, mając za całą rozrywkę, chyba łowienie ryb na wybrzeżu...
 — Będziemy mieli co innego do roboty — odpowiedział Pascal z uśmiechem...
 — Tak?... Cóż takiego?...