Strona:PL Czerwony testament by X de Montépin from Dziennik dla Wszystkich i Anonsowy Y1889 No117 part05.png

 Złotnik zasiadł przy warsztacie, wziął kamień, o który potarł kant tajemniczego klejnotu, następnie puścił krople płynu z małej flaszeczki.
 — Złoto pierwszej próby — rzekł — teraz zobaczę wiele waży.
 — Położył na małej szalce podarek od hrabiego do Thonnerieux i powiedział:
 — Dla mnie ma to wartość stu trzydziestu franków, które mogę choćby zaraz wypłacić, jeżeli pani sobie życzy...
 — Zaraz proszę pana nie... bo ten przedmiot ma dla mnie za wielką wartość...
 — Nie rozłączę się z nim, chyba że mnie zmusi do tego ostateczność,.. Jestem jednakże bardzo wdzięczną panu, za jego uprzejme objaśnienie...
 — Zawszem gotów do usług!... Jeżeli pani może mnie kiedykolwiek potrzebować, proszę liczyć na mnie...
 — Dziękuję panu...
 Marta schowała z powrotem medalion do torebki, założyła sznurek na szyję i wyszła zo sklepu.
 Powracała daleko spokojniejsza, ze lżejszem daleko sercem, aniżeli wychodziła z domu.
 Doktor, któremu nic już nie będzie dłużną, przychodzić będzie regularnie.
 Niezbędne lekarstwa zostaną zapłacne i pozostanie jeszcze mała sumka,