Strona:PL Czerwony testament by X de Montépin from Dziennik dla Wszystkich i Anonsowy Y1889 No116 part11.png

razu przywiązać!... Czy pan posłuchał rady jaką mu dałem?
 — Tak... tak... podałem rachunek i zdaje mi się, że pan trafnie położenie osądziłeś.
 — Gonią ostatkami, nieprawda?
 — Tak mi się wydaje...
 — Nie można i nie powinno się pracować za darmo — każdy musi otrzymać co mu się należy, to moje zdanie stanowcze. W naszych czasach wszystko kosztuje! Rzeźnika i piekarza nie da się zaspokoić pięknemi słówkami...
 — Nalegaj pan jutro o zregulowanie rachunku, nie daj się pan zaciągać.
 — Bądź pan spokojny... dziękuję!
 Doktór uścianął rękę oberżysty i poszedł w stronę mostu.
 Marta po odejściu pana Gerbaut stała jak przybita na miejscu, z oczami szeroko otwartemi z dyszącą piersią, z szumem w głowie.
 Nakoniec ocknęła się z tego osłupienia, a kilka niezrozumiałych wyrazów z ust się jej wydobyło.
 — Czego się najbardziej obawiałam, to tego właśnie rachunku! Boże, Boże wielki! on jutro dopominać się będzie o pieniądze!... Jutro... Boże.. jutro...
 Rozwinęła fatalny papier i spojrzała na sumę, jaką winna była doktorowi.