Strona:PL Czerwony testament by X de Montépin from Dziennik dla Wszystkich i Anonsowy Y1889 No116 part05.png

zdrowiej jak najprędzej, abyś mogła cieszyć się mojem szczęściem, które jak mi powiadasz nie jest złudzeniem...
 — Wyzdrowieję córeczko i będziemy szczęśliwe obydwie...
 Chora uniosła się na łóżku, przyciągnęła do siebie młodą dziewczynę, i ucałowała ją z czułością.
 Obie kobiety myślały w tej chwili tylko o tem jak się kochają.
 Marta na chwilę zapomniała o grożącej im nędzy.
 Stukanie do drzwi przerwało pieszczoty...
 — Może to list z Genewy... rzekła pani Grand-Champ, idź otwórz co najpredzej...
 Młoda dziewczyna pobiegła do pierwszego pokoiku, otworzyła, drzwi i ujrzała nie oberżystę przynoszącego list, lecz doktora.
 — A!@... to pan doktor, odezwała się radośnie! Czekałam na pana z niecierpliwością.
 — Moi chorzy zatrzymali mnie dłużej aniżelim się spodziewał, odpowiedział pan Gerbaut. Przepraszam za mimowolną zwłokę... Jakże się ma dzisiaj mama pani?
 — W nocy była silna gorączka... teraz uspokoiła się znacznie...
 — Zobaczymy...