Strona:PL Czerwony testament by X de Montépin from Dziennik dla Wszystkich i Anonsowy Y1889 No115 part11.png

nęła chora, pić mi się chce... zdaje mi się, że ogień mam w gardle...
 Marta nalała ziółek filiżankę i podała matce.
 Pani Grand-champ wychyliła to duszkiem.
 — Jakże się mateczka czuje dzisiaj? spytała młoda dziewczyna.
 — Zdaje mi się, że trochę lepiej... ale gorączka jest jeszcze silna...
 Suchy kaszel przerwał słowa pani Grand-Champ.
 Marta wzięła ją za ręce.
 Rozpalone były, ale bodaj, że mniej trochę niż dnia poprzedniego...
 Choroba ustąpi pewnie...
 — Coś nasz doktór się opóźnia — odezwała się znów chora.
 — No... nie ma jeszcze dziesiątej — a jest niezmiernie zajęty... Nadejdzie niezadługo!...
 — Z kim to rozmawiałaś przed chwilą?...
 — Przed chwilą? — powtórzyła zakłopotana dziewczyna.
 — No tak... w sąsiednim pokoju... słyszałam jakiś głos obcy...
 — A... prawda... rozmawiałam z właścicielem oberży...
 — Czy może przyniósł ci list z Genewy? — podchwyciła żywo chora.
 — Nie, nie było jeszcze lista...