Strona:PL Czerwony testament by X de Montépin from Dziennik dla Wszystkich i Anonsowy Y1889 No112 part07.png

jątkowe przywiązanie, co to o wszystko się obawia i o wszystko niepokoi.
 Watłe zdrowie i coraz większe osłabienie pana de Thonnerieux, teroryzowały wiernego sługę na każdym kroku.
 Starzec nadzwyczajnie był punktualny we wszystkich swoich zwyczajach. Codzień powracał o piątej.
 Aż tu dzisiaj nie było go blizko do wpół do szóstej.
 Od pół godziny Jerome oczekując pana, najszaleńsze robił przypuszczenia i przewidywał jakąś straszną katastrofę w chwili gdy powóz hrabiego zajechał przed bramę.
 Spostrzegłszy pana siedzącego w powozie, stary sługa odetchnął swobodnie. Wielki ciężar spadł mu z piersi, to też pomimo podeszłego wieku poskoczył z szybkością młodzieńca, ażeby pomódz wysiąść z powozu.
 — A to pan hrabia nareszcie!... wykrzyknął.
 — Ja już doprawdy nie żyłem, umierałem poprostu z obawy.
 — Dla czegóż to poczciwy mój Jeromie?.. spytał starzec.
 — A toż to już wpół do szóstej.
 — Ja zaś mam zwyczaj powracać zawsze o piątej.
 — No, no, nic to, małe tylko spóźnienie...