wieściopisarzy-psychologów, odznaczał się pewnemi cechami fizycznemi, przypominającemi przestępcę z urodzenia, a nawet[1], według własnego wyznania, był z natury okrutnikiem i lubieżnikiem. Nie mógł on widzieć kobiety bez pożądania jej. Kreśląc niepospolite charakterystyki swych bohaterów psychopatycznie zwyrodniałych, czuł się w swoim żywiole. To też, jak to wykazały niektóre procesy kryminalne, jego »Prestuplenje i nakazanje« stanowi ulubioną lekturę morderców inteligientnych i półinteligientnych. Powieść tę studjował ów młodzieniec na wpół wykształcony, który parę lat temu w Petersburgu zamordował w okrutny sposób kilkoletniego chłopczyka. W tę też powieść zagłębiali się zabójcy Tomaszewskiego, a w pewnych, zapewne nielicznych, kółkach młodzieży (np. w Petersburgu), zwłaszcza młodzieży rozestetyzowanej i rozdekadenconej, wentyluje się poważnie kwestja, czy nie jest obowiązkiem ludzi przyzwoitych wyprawiać na tamten świat „darmozjadów“ lichwiarzy i inne „szkodliwe jednostki“.
Jak kamerton potęguje właściwy sobie ton, wydany przez strunę instrumentu muzycznego,
- ↑ Wyrazy, wydrukowane tu kursywą, cenzor wykreślił.
