tężnym bowiem środkiem nadużycia — nie licząc iż większość nie będzie miała możności przybyć z głębi Périgord i Anjou wytaczać sprawę przed trybunałem paryskim — jest to, iż będą mieli na zawołanie wyroki soboru aby zabronić tych apelacyj od nadużycia.
Mimo bowiem iż nie zdołają uzyskać tego co żądają w tej mierze, żądanie to ukazuje wszelako ich potęgę, która jest tem większa, iż popchnęła ich do żądania rzeczy tak niesprawiedliwej, iż jasnem jest że nie mogą jej uzyskać.
To zatem uwydatnia tem lepiej ich intencję i konieczność nie autoryzowania bulli, z której chcą uczynić podstawę tej nowej budowli.
To nie jest zwykła bulla, ale podstawa.
Przy wyjściu z trybunału.
121. Papież broni królowi żenić swoje dzieci bez jego pozwolenia (1294).
Si volumus 124 (1302).
W bulli Cum ex apostolatus officio przez Pawła IV, ogłoszonej w 1558:
„Nakazujemy, postanawiamy, uchwalamy i określamy, iż każdy i ktokolwiek z tych którzy okażą się zbłąkani lub popadli w herezję lub schizmę, jakiejkowiek byliby godności i stanu, świeccy, duchowni, biskupi, arcybiskupi, patrjarchowie, prymasi, kardynałowie, hrabiowie, margrabiowie, książęta, królowie i cesarze, poza wymienionemi wyrokami i karami, mają być, tem samem, bez żadnych zarządzeń prawnych i faktycznych, wyzuci ze wszystkiem i na zawsze ze swoich zakonów, biskupstw, beneficjów, urzędów, królestw, cesarstw, i niezdolni kiedykolwiek do nich wrócić.
„Wydajemy tychże rozrządzeniom władzy świeckiej iżby byli ukarani; nie przyznajemy żadnej łaski tym, którzy, parci prawdziwą pokutą, ocknęliby się ze swego błędu, chyba że pobłażliwość i dobroć Stolicy Apostolskiej uzna iż zasługują na to aby ich zamknięto w klasztorze na wiekuistą pokutę o chlebie i wodzie; ale mają być na zawsze
