każdej sposobności, osobna łaska; dla każdej osoby: łaska dla możnych, łaska dla urwipołciów.
Wreszcie, p. Chamillard jest jej tak bliski, że, jeżeli istnieją szczeble do zstępowania w nicość, ta wystarczająca łaska jest teraz najbliższa.
Śmieszne, aby dlatego być heretykiem!
Niemasz takiego, któryby się nie zdumiał; nie widziano bowiem czegoś podobnego w Piśmie św. ani u Ojców, etc.
Od jak dawna, mój ojcze, jest to artykułem wiary; co najwyżej od wyrażenia: „najbliższa możność”; i przypuszczam, iż rodząc się popełnił tę herezję i że urodził się jeno w tym celu.
Cenzura jeno zabrania mówić w ten sposób o św. Piotrze, i nic więcej.
Bardzo im jestem obowiązany. To sprytni ludzie; ulękli się, iż listy, pisane na prowincję...
Nie warto, dla jednego słówka.
Sądzę, iż wykroczyli z porządku. Wszystko z wyjątkiem prawdy. Członek — heretyk. Unam sanctam.[1]
Ozdoby[2] przeszkadzają mi.
To samo twierdzenie dobre jest w jednym autorze, a złe w drugim.
Tak; ale istnieją tedy inne zdrożne twierdzenia.
Są ludzie, kórzy ustępują cenzurze; inni racjom, i wszyscy racjom. Dziwię się, że nie obraliście tedy drogi powszechnej w miejsce poszczególnej, lub przynajmniej żeście ich nie połączyli.
Jakże mi to ulżyło! niema Francuza dobrego katolika.
Bóg opiekuje się nami widocznie.
„Człowiek jest bardzo szalony. Nie może stworzyć małego robaczka.”[3]
Zamiast pragnąć łaski, aby doń dojść. Wielość łask.
Przekłady jansenistyczne.
