Pięć twierdzeń[1] były dwuznaczne[2]; juz nie są.
Cudy nie są już potrzebne, ponieważ je już mamy[3]. — Ale, kiedy się nie słucha już tradycji[4], kiedy się wysuwa tylko papieża, kiedy nadużyto jego wiary, i kiedy, wykluczywszy w ten sposób istotne źródło prawdy, którem jest tradycja, i uprzedziwszy papieża który jest jej piastunem, nie zostawiono już prawdzie swobody objawienia się: wówczas, skoro ludzie nie mówią już o prawdzie, prawda musi sama mówić do ludzi. To zdarzyło się za czasu Arjusza[5]. Cudy za Dioklecjana i za Arjusza.
Cud. — Lud wyciąga ten wniosek sam z siebie; ale, jeżeli trzeba wam dać racje...
Przykro jest znajdować się w wyjątku od reguły[6]. Trzeba nawet być surowym i przeciwnym wyjątkowi. Ale, mimo to, ponieważ pewnem jest że zdarzają się wyjątki od reguły, trzeba o tem sądzić surowo ale sprawiedliwie.
Joh., VI, 26: Non quia vidistis signa, sed quia saturati estis.[7]
Ci, którzy idą za Jezusem Chrytusem z przyczyny jego cudów, czczą jego potęgę we wszystkich cudach jakie ona sprawia; ale ci którzy, głosząc iż idą za nim dla jego cudów, idą za nim jedynie dlatego że ich pociesza i syci ich dobrami doczesnemi, hańbią jego cudy, kiedy są sprzeczne z ich wygodą.
Joh. IX. 16. Non est hic homo a Deo, qui
- ↑ Jansenjusza.
- ↑ Przed cudem, który objawił się w Port-Royal; cud ten (wedle Pascala) odróżnił prawdziwych chrześcijan.
- ↑ Pascal cytuje tu zarzut przeciwników cudu w Port-Royal, aby ich zbić.
- ↑ Ojców Kościoła, a zwłaszcza św. Augustyna.
- ↑ Cały ten ustęp ma podwójne znaczenie i kryje aluzję do sporu jansenistów i cudu w Port-Royal.
- ↑ Reguła głoszona przez przeciwników, iż, od czasu utrwalenia Kościoła, nie dzieją się już cudy.
- ↑ „Nie iżeście widzieli znaki, ale iż nasyciliście się.“
