Początek. — Cudy służą do rozróżnienia nauki, a nauka do rozróżnienia cudów.
Istnieją fałszywe i prawdziwe. Trzeba znaku, aby je rozpoznać; inaczej byłyby bezpożyteczne. Owo, nie są bezpożyteczne; są, przeciwnie, podstawą. Otóż, trzeba aby reguła, jaką nam daje,[1] nie niweczyła dowodu prawdy jaki dają nam prawdziwe cuda, co jest ostatecznym celem cudów.
Mojżesz daje nam dwie: iż przepowiednia nie spełnia się,[2] Deut., XVIII, i aby nie prowadziły do bałwochwalstwa,[3] Deut., XIII, 4; a Chrystus jedną.[4]
Jeżeli nauka rozstrzyga o cudach, cuda są bezpożyteczne dla nauki.
Jeżeli cuda rozstrzygają...
Zarzut przeciw regule. — Rozróżnienie czasów. Inna reguła za Mojżesza, inna obecnie.[5]
Cud. – Jest to zjawisko przekraczające naturalną siłę środków, których się doń używa; a nie-cud jest zjawiskiem nie przekraczającem naturalnej siły środków jakich się doń używa. Tak, ci którzy leczą przez wzywanie djabła, nie czynią cudu, to bowiem nie przekracza naturalnej siły djabła. Ale...
Dwie podstawy, jedna wewnętrzna, druga zewnętrzna; łaska, cudy; obie nadprzyrodzone.
